De afstand van Lijstduwer naar Voorkeursstemmen is uitermate klein!
Dus u bent gewaarschuwd. Desalniettemin is dit een prachtig stukje.
Meer van deze bijdragen zouden de huidige politiek sieren.
Dan was het wat minder saai en zakelijk.
En wat betreft de opmerking over carnavalsfiguren, wat meer pret in de politiek,
zou het voor veel burgers verteerbaar maken.

Beste mensen,

Het gaat natuurlijk niet om de poppetjes
Het gaat natuurlijk niet om de plek
Het gaat natuurlijk niet om de macht
Het gaat natuurlijk niet om de roem
Het gaat natuurlijk niet om het smoeltje

Natuurlijk gaat het om kleurrijk
En natuurlijk gaat het om kritisch

Het gaat om de inhoud
Stem lijst 7, plaats 10

Hier onder volgt een column van Remco Campert

CA MU

Lijstduwer

Je heette W. Petten of T.B. Donkerhoed-Bast en je deed dag in, dag uit je best voor de partij.
Als beloning voor je inzet bungelde eens in de vier jaar je naam aan het eind van de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Je maakte jezelf niet wijs dat je ooit in de raad zou komen. De partij had een optimistische lijst gemaakt.
Het leek wel of iedereen die lid was erop stond. Als je reëel was, wist je dat hooguit twee kandidaten naar de gemeenteraad zouden promoveren en dan had je je waarschijnlijk nog rijk gerekend.Maar dat gaf niet. Je naam stond erop en dat gaf voldoening. Even was je iemand van belang. Aan de stamtafel gaf je een rondje weg.
Met de fiets aan de hand liep je door de dorpsstraat en maakte hier en daar een praatje.Mocht er een wonder gebeuren en je werd toch verkozen als gemeenteraadslid, dan zou je die functie met vreugde aanvaarden. De werkelijkheid was natuurlijk dat je als hekkensluiter geen kans maakte en na de verkiezingen wwer terug zou vallen in de anonimiteit van het trouwe partijlid. De hekkensluiters heten tegenwoordig lijstduwers.
Ze behoren tot de landelijke politieke zwaargewichten en zijn geen moment van plan raadslid te worden. De naam van de lijstduwer dient om de lijst aanzien te verlenen, aanzien waar het de gewone kandidaat kennelijk aan ontbreekt. Dat geen haar op het hoofd van de lijstduwer erover piekert om, indien verkozen, in de raad te gaan zitten, lijkt me een brutaliteit. Volgens de politiek assistent Lousewies van der Laan is het lijstduwerschap zonder consequenties een 'geaccepteerd fenomeen in de democratie'(NRC Handelsblad). Geaccepteerd door wie? Door de politici zelf, vrees ik. Ik kan me geen inspraak herinneren. De assistent ziet de lijstdeuwers als 'een leuk, folkloristisch element'. En inderdaad: het zijn carnavalsfifuren, die lijstduwers.

Remco Campert